Desc: Dit schudden houdt me stabiel: geregisseerd door Shehrezad Maher. In Karachi doen ambulancechauffeurs een dutje terwijl ze wachten op de oproepen. Dit rustige moment staat in contrast met de brutaliteit van hun interventies op plaatsen van ongelukken, verdrinkingen of moorden, die we nooit zullen zien – in ieder geval niet in het echt. Net als hier bestaat het spektakel van geweld en ongeluk alleen door middel van woorden, in dromen, of gereconstrueerd voor een tv-programma. Nepbloed, maar echt lijden. Die van de ambulancechauffeurs die elke dag met de dood worden geconfronteerd, die van de slachtoffers wier tegenslagen genadeloos worden herhaald voor het vermaak van iedereen, en tenslotte die van een samenleving die haar leden ertoe aanzet zichzelf van een brug te werpen of hun familie te vergiftigen. Dit buiten beeld bevloeit de krachtige reflectie van Shehrezad Maher, die over deze sequenties een dialectiek construeert die zich verzet tegen herinnering en fictie, traumatisme en fascinatie, waarvan we de doordringbare grenzen permanent overschrijden. De aandacht voor de rituelen, of het nu gaat om het opnieuw schilderen van een ambulance of het repeteren van een scène geïnspireerd door een nieuwsbericht, krijgt dan de volle betekenis: die van een geïnternaliseerd geweld waarvan de wortels alleen door film kunnen worden onthuld..